Geschiedenis

Het Suikerdepot in Standdaarbuiten, ook wel Suikerentrepot genoemd, is in 1923 gebouwd als opslagplaats voor de suiker die in de fabriek vlakbij geproduceerd werd. De suikerindustrie is lang bepalend geweest voor deze omgeving, maar ook deze industrietak kromp. 

De suikerindustrie bleef in afgeslankte vorm, maar door andere opslagmethoden verdwenen de traditionele suikeropslagplaatsen snel. Het Suikerentrepot van Standdaarbuiten is de laatste van deze en inmiddels op de Rijksmonumentenlijst geplaatst. De locatie aan de Veerweg is prachtig; vlakbij de Dintel met uitzicht over het water en de weilanden aan de overzijde en toch op loopafstand van het dorp.

Een pont- of brugverbinding tussen Standdaarbuiten en Oudenbosch bestaat al vanaf 1517. In de Tweede Wereldoorlog is de brug onklaar gemaakt door de Duitsers om onze bevrijders, de Timberwolves, het zo moeilijk mogelijk te maken de Mark over te steken. Na dagen van hevige strijd en zware beschietingen met artillerie werden de Duitsers verslagen.

Vervolgens werd binnen zeer korte tijd een bailey brug/ponton brug gelegd om mensen uit Standdaarbuiten, Noordhoek, Klundert, Fijnaart en de rest van de gemeente Moerdijk te evacueren naar het veilige Oudenbosch. Tot de brug werd hersteld is er gebruik gemaakt van een pontje. De ophaalbrug is na herstel in gebruik geweest tot 1975, tot hij kapot werd gevaren.

Vanaf dat moment is er 42 jaar geen verbinding geweest op deze plek. Door deze voormalige levensader weer te laten stromen zal het nieuwe compacte centrum worden gevoed. De levendigheid uit het verleden wordt weer teruggebracht in Standdaarbuiten. Deze levendigheid in combinatie met de voorzieningen die het compacte centrum in Het Suikerentrepot gaat bieden zullen de leefbaarheid in Standdaarbuiten enorm verbeteren.